Michał Zabdyr-Jamróz: Istotę zdrowia publicznego […] dostrzec można lepiej w jego historii oraz w kontekście innych podejść do troski o ludzkie zdrowie. Tradycja zdrowia publicznego sięga starożytności i już od tego czasu rozwija się zarówno we współpracy, ale i w pewnym kontraście do klasycznie rozumianej medycyny. Wyostrzenie tego kontrastu, który oczywiście we współczesnej nauce ulega co raz silniejszemu zatarciu, posłużyć może lepszemu zrozumieniu pozycji zdrowia publicznego we współczesnych systemach zdrowotnych […]. Ów kontrast między zdrowiem publicznym a medycyną naprawczą w ciekawy sposób zarysował René Dubos. […]
Kierunek „zdrowie publiczne” to flagowy program studiów licencjackich i magisterskich Instytutu Zdrowia Publicznego. Daje wszechstronny wachlarz kompetencji i umożliwia specjalizację w każdej z nich. Obejmuje epidemiologię, promocję zdrowia, zdrowe żywienie, ochronę środowiska, prawo, ekonomię, zarządzanie, informatykę i inne. Kierunek ten daje szansę udziału w praktykach i wymianach międzynarodowych oraz umożliwia budowanie szerokiej sieci przyszłych kontaktów […]
[…] Zdrowie publiczne jest zarówno obszarem wiedzy empirycznej – nauką – jak i działalnością publiczną z wyraźnym systemem wartości – sztuką. Ma na celu zapobieganie chorobom, przedłużanie życia i poprawę jego jakości. Jednak inaczej niż medycyna, nie skupia się na leczeniu chorób czy urazów pojedynczych osób. Zajmuje się natomiast zapobieganiem im w wymiarze szerszym – społecznym i środowiskowym. […]
Jednym z kluczowych problemów, z jakimi mierzą się pracownicy naukowi i dydaktyczni Instytutu Zdrowia Publicznego jest społeczne niezrozumienie tego, czym jest zdrowie publiczne. Zaskakujące jest, że problem ten występuje u decydentów politycznych, opiniotwórczych elit, a nawet wśród samych profesjonalistów ochrony zdrowia.