Autorka streszczenia: Marta Malinowska-Cieślik
Badania prowadzone w psychologii zdrowia podkreślają ważną rolę optymizmu w dobrostanie i zdrowiu człowieka. Michael Scheier i Charles Carver – twórcy teorii dyspozycyjnego optymizmu – uważają, że jest to indywidulana tendencja do zachowań związanych z uogólnionymi oczekiwaniami pozytywnego wyniku, wyrażająca się pozytywną postawą wobec siebie i świata [1]. Twierdzą, że optymizmu można się nauczyć. Z perspektywy zdrowia publicznego jest to bardzo ważne w planowaniu programów promocji zdrowia i edukacji zdrowotnej nastolatków.
Celem naszych badań była ocena społecznych i behawioralnych uwarunkowań pozytywnej postawy nastolatków wobec siebie i wobec życia [2]. Badanie przeprowadzono na reprezentatywnej grupie młodzieży szkolnej w wieku 15-17 lat – w sumie 2562 uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Zrealizowano je z użyciem polskiej adaptacji międzynarodowego kwestionariusza badania zachowań zdrowotnych młodzieży szkolnej [3,4].
Wyniki pokazały, że komunikacja z rodzicami i relacje z rówieśnikami oraz społeczny kapitał okolicy zamieszkania były najsilniej związane z pozytywną postawą badanej młodzieży. Aktywność fizyczna, regularne jedzenie śniadań oraz dobre funkcjonowanie w szkole okazały się być również ważne. Siła tych zależności była różna u dziewcząt i u chłopców.
Na podstawie uzyskanych wyników można wnioskować, że programy promocji zdrowia psychicznego nastolatków, szczególnie dziewcząt, powinny obejmować działania ukierunkowane przede wszystkim na rozwijanie ich interpersonalnych kompetencji oraz promowanie aktywności fizycznej. Ważne są również działania budujące przyjazny klimat szkoły oraz wspierające kapitał społeczny okolicy zamieszkania.
Malinowska-Cieślik M., Mazur J., Nałęcz H., Małkowska-Szkutnik A., Social and Behavioral Predictors of Adolescents’ Positive Attitude towards Life and Self. International Journal of Environmental Research and Public Health.
Kontakt do autorki streszczenia: Marta Malinowska-Cieślik
Blog Zdrowia Publicznego, red. M. Zabdyr-Jamróz, Instytut Zdrowia Publicznego UJ CM, Kraków: 10 grudnia 2019
Źródła: